Rúnar Sveinbjörnsson

Grátbrosleg staða í pólitíkinni

Ekki var hægt að slíta stjórnarsamstarfi gömlu ríkistjórnarinnar vegna aðkallandi björgunaraðgerða. Stjórnin stóð öll á sundlaugarbakkanum og horfði á hálfdautt líkið mara í hálfu kafi. Rétt í því að líkið er að gefa upp öndina er rokið upp upp til handa og fóta, skítt með hið hálfdauða lík við verðum að drepa hval.

Ekki má skilja mig svo að ég geti ekki drepið og jafnvel étið hval eins og önnur spendýr, enda er ég dýraæta, þó svo að hvalur hafi aldrei verið mín uppáhaldsfæða. Ástæðan er að ég var alinn upp á hval í æsku og þótti hann aldrei góður. Á heimilum verkamannafjölskyldna var var fiskur eða hvalkjöt á borðum sex daga vikunnar lambakjöt um helgar, laugadagur var ekki helgi í minni æsku heldur vinnudagur.

En hvað um það þegar ný ríkisstjórn er mynduð þá kemur Flokkurinn fram og krefst að björgunaraðgerðum verði frestað.

Á hliðar línu stendur svo Framsókn sem kallar sig nýja eða gamla eftir því sem það hentar. Formaðurinn nýi getur vel við við við unað enda á hann í vændum arf í góðu skjóli spillingar og pólitískrar fyrirgreiðslu eftir föður og tengdaföður. (Ég get ekki staðfest að tengdafaðir formanns Framsóknarflokksins núverandi sé fyrrverandi eigandi Toyotaumboðsins, sem sé þegar farinn að greiða út arfinn, en læt það þó flakka, svo hægt sé að leiðrétta það, þannig að sterkri kjaftasögu sé útrýmt eigi hún ekki við rök að styðjast.)

Eftir stendur er byltignin farin að éta börnin sín, börn verkalýðsins.